Gdańsk, dnia 27.03.2007 r

L.dz............./2007
/za dowodem doręczenia/


Na podstawie:

• art. 13 ust. 6 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r o odpadach (j.t. w Dz. U nr 39/2007, poz. 251),
• art. 104 w związku z art. 107 § 1 i § 3 kodeksu postępowania administracyjnego (j.t. w Dz.U. nr 98/2000, poz. 1071 z późn. zm.),

Nie uwzględnić wniosku Gdańskich Zakładów Nawozów Fosforowych „FOSFORY" spółka z o.o. w Gdańsku z dnia 10 stycznia 2007 r w sprawie ustalenia terminu na usunięcie naruszeń polegających na migracji odcieków do wód podziemnych i Martwej Wisły ze składowiska fosfogipsów w Wiślince według programu zgłoszonego w tym wniosku i wstrzymać działalność związaną z unieszkodliwianiem odpadów o kodzie 06 09 80 poprzez ich składowanie na tym składowisku z dniem 30 kwietnia 2007 r.

    Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych „Fosfory" eksploatują składowisko odpadów, położone w miejscowości Wiślinka. Na składowisku składowany jest fosfogips, odpad z produkcji kwasu fosforowego o kodzie o kodzie 06 09 80.
    Hałda fosfogipsów zlokalizowana jest w rejonie Martwej Wisły, z którą bezpośrednio sąsiaduje od swej północnej strony. Odpady składowane są w dawnym wyrobisku gliny. Hałda zabezpieczona jest rowem opaskowym przejmującym odcieki, które kierowane są do zbiornika retencyjnego. Od strony Martwej Wisły, składowisko zabezpieczone jest wałem ziemnym. Teren składowiska ma również kontakt z systemem rowów melioracyjnych oraz kanałów żuławskich. System rowów melioracyjnych prowadzących od hałdy na pola uprawne, odcięty został tzw. korkami, których zadaniem jest odizolowanie zanieczyszczonych wód ze składowiska. Eksploatowane od ponad 30 lat składowisko zajmuje łącznie powierzchnię około 34 ha. Wysokość składowania sięga 41 m a ilość złożonych odpadów wynosi ok. 16 mln ton.
    Zgodnie z obowiązującymi przepisami, zawartymi w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 9 grudnia 2002 r w sprawie zakresu, czasu, sposobu oraz warunków prowadzenia monitoringu składowisk (Dz.U. nr 220, poz.1858), Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych obowiązane są do monitorowania składowiska.
Monitoring ten obejmuje, między innymi, badania jakości wód podziemnych, w pięciu wiązkach piezometrów oraz badania składu wód powierzchniowych.
    Wyniki zakładowego monitoringu, według ustaleń kontroli przeprowadzonej w 2005 r, wykazały podwyższone stężenie fosforanów w płytkich piezometrach P9 (zlokalizowanym od strony Martwej Wisły) i P1 (zlokalizowanym od strony wschodniej składowiska), co wskazywało na możliwość migracji odcieków z hałdy.
Dlatego w okresie październik - grudzień 2005 r Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska wykonał własne badania jakości wód powierzchniowych i podziemnych w następujących punktach pomiarowych, wyznaczonych w oparciu o istniejącą sieć monitoringu zakładowego:

• piezometry P1, P3, P5, P7, P9 - poziom bezpośrednio pod powierzchnią terenu (do głębokości 9,0 m ppt),
• piezometry P2, P4, P6, P8, P10 - poziom wodonośny plejstoceńsko-holoceński (głębokości ok. 18 m ppt),
• brzeg Martwej Wisły przy zachodniej części hałdy,
• most pontonowy na Martwej Wiśle (przeprawa do Sobieszewa),
• punkt „J" - rów melioracyjny przed korkiem uszczelniającym,
• punkty „R4", „R5", „R6", „P3" - rowy melioracyjne na zewnątrz tzw. „korków", zwane w monitoringu zakładowym punktami „tła",
• kanał Śledziowy w miejscowości Trzcinowo w odległości ok. 3,7 km od hałdy, 

Badania rozszerzone zostały o stan i skład odcieków gromadzonych w zbiorniku retencyjnym.
    Ze względu na skład gromadzonego na hałdzie odpadu, badaniami objęto następujące wskaźniki zanieczyszczeń: fosforany, fluorki, siarczany, odczyn pH. W wodach podziemnych oraz zbiorniku retencyjnym wykonano również badania na zawartość metali: miedzi, ołowiu, rtęci, baru, selenu, manganu, arsenu, chromu, cynku, kadmu, niklu. Z uwagi na brak norm odnośnie jakości wód powierzchniowych i podziemnych uzyskane wyniki, zgodnie z zaleceniami GIOŚ, porównano z wartościami zawartymi w nie obowiązującym rozporządzeniu Ministra Środowiska z dn. 11.02.2004 (Dz.U. Nr 32 poz. 284).
    Wyniki badań Martwej Wisły wykazały, że wartość graniczna dla V klasy wód powierzchniowych (1 mg PO₄/l) przekroczona była w większości pobranych prób. Wysokie stężenia fosforanów zarejestrowano u brzegu Martwej Wisły, obok składowiska (9,7 mgPO₄/l) oraz w rejonie mostu pontonowego na Martwej Wiśle (6,84 mgPO₄/l). W przekroju ujściowym rzeki, ok. 20 km poniżej składowiska (zgodnie z wynikami realizowanego w 2005 r monitoringu) stężenie fosforanów było o wiele niższe i mieściło się w zakresie 0,19 - 1,07 mgPO₄/l, średnio 0,37 mgPO₄/l. W przekroju pomiarowym Błotnik, zlokalizowanym ok. 5 km powyżej składowiska, stężenie tego wskaźnika było podwyższone, w granicach 2,13 - 9,27 mgPO₄/l, średnio 4,89 mgPO₄/l. Należy jednak zwrócić uwagę, że kierunek przepływu wód Martwej Wisły jest zmienny i na jakość wód w rejonie przekroju Błotnik rzutować mógł okresowy dopływ z kierunku składowiska.
    Wartość graniczna dla V klasy wód podziemnych (5 mg PO₄/l) przekraczana była głównie w piezometrach zbierających wody pod powierzchnią terenu, zwłaszcza P1 i P9. Stężenie fosforanów w P9 wynosiło maksymalnie 65,5 mgPO₄/l. Stężenie fosforanów w P1 przekraczało 400 mg PO₄/l. Wysokiemu stężeniu fosforanów towarzyszyło obniżone pH i podwyższone stężenie fluorków, co wskazywało na oddziaływanie odcieków hałdy. Stężenia fosforanów w pozostałych piezometrach nie przekraczały kilku miligramów/l z wyjątkiem piezometru P3, w którym stwierdzono jednorazowy wzrost tego wskaźnika do 128 mg PO₄/l (analiza z dn. 05.12.06).
    Fakt istnienia przecieków potwierdzało również rozlewisko przy brzegu Martwej Wisły. Próby pobrane z tego miejsca wykazały obecność fosforanów w stężeniu do 551mg PO₄/l, przy odczynie pH 3,4.
Na poziomie plejstoceńsko-holoceńskim (piezometry głębokie) wysokie wartości fosforanów odnotowano jedynie w piezometrze P10, zlokalizowanym pomiędzy hałdą a Martwą Wisłą co potwierdza tezę o przecieku. Stężenie fosforu w wodach ujmowanych tym piezometrem, wg. monitoringu realizowanego przez GZNF w 2005 r, wahało się od 2,40 do 677 mgPO₄/l.
Należy zaznaczyć, że wykonana w lutym 2006 r, przez Wydział Chemiczny Politechniki Gdańskiej „Ekspertyza określająca stopień spełnienia standardów jakości środowiska w rejonie składowiska fosfogipsów w Wiślince", również wskazała na fakt migracji odcieków z hałdy do Martwej Wisły zalecając jego likwidację oraz wyjaśnienie przyczyn podwyższonego stężenia fosforanów w piezometrach P1 i P9.

Monitoring WIOŚ kontynuowany w 2006 r wykazywał stale pogarszającą się jakość wód podziemnych, zwłaszcza w piezometrze P9. Stężenie fosforanów próbie pobranej z tego otworu w czerwcu 2006 r doszło do 1580 mg mgPO₄/l. W piezometrze P1 stężenie tego wskaźnika mieściło się w granicach 381 - 1384 mgPO₄/l. Podwyższoną zawartość fosforanów stwierdzono również w rowach melioracyjnych w sąsiedztwie składowiska, poza systemem zabezpieczeń (korki). Szczególnie wysokie stężenie tego wskaźnika, w granicach 118 do 241 mgPO₄/l, występowało w rowie R6.
    Z uwagi na wysokie stężenia fosforanów w wodach powierzchniowych i podziemnych w sąsiedztwie składowiska, świadczące o pogarszającej się jakości tych wód, Pomorski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska, decyzją nr 2446/2006/mm z dnia 28 marca 2006 r, zobowiązał Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych, w trybie artykułu 59, ust. 2 ustawy o odpadach, do opracowania harmonogramu działań zmierzających do ustalenia przyczyn i zlikwidowania źródeł przecieków z hałdy fosfogipsu powodujących zanieczyszczenie wód powierzchniowych oraz podziemnych, w terminie do 31 sierpnia 2006 r.
    W dniu 30 maja 2006 r przedłożona została przez GZNF „Koncepcja i harmonogram działań zmierzających do zlikwidowania przecieków ze składowiska fosfogipsów w Wiślince" opracowana przez PU OIKOS sp. z o.o. w Gdańsku. Zawierała ona 5 wariantowych rozwiązań, i Jednym z nich było wykonanie od strony Martwej Wisły, za wałem zabezpieczającym, izolacji liniowej, uzupełnionej o prace rekultywacyjne zanieczyszczonego gruntu.
    Pismem l.dz. 4059/2006/Pt z dnia 6 czerwca 2006 r WIOŚ przedstawił uwagi do koncepcji wskazując na konieczność poprzedzenia planowanych prac badaniami geologicznymi oraz uzgodnienia ich ze specjalistami w zakresie hydrogeologii i geotechniki.
    Przeprowadzona, na przełomie sierpnia i września 2006 roku, kontrola sprawdzająca realizację decyzji wykazała, że od strony Martwej Wisły wykonane zostały prace uszczelniające na długości 200 m, przy długości hałdy ok. 400 m. Podniesiona została również rzędna rowu opaskowego, zbierającego odcieki. Badania jakości wód podziemnych w piezometrach, wykonane przez WIOŚ dnia 28.08.2006 roku, wykazały pewną poprawę (w piezometrze P-9 fosforany z 1364 - 1580 mg PO₄/l spadły do 70,8 mg PO₄/l). Zakład nie wykonał natomiast żadnych prac mających na celu ograniczenie migracji zanieczyszczeń od strony wschodniej składowiska (w rejonie piezometru P1).
    Kolejna kontrola, przeprowadzona w dniu 08 listopada 2006 r wykazała jednak, że migracja odcieków ze składowiska w stronę Martwej Wisły trwa nadal, również w rejonie wykonanych zabezpieczeń. Sporządzono dokumentację fotograficzną oraz pobrano próby do analiz, uzyskując następujące wyniki:

• wody zastoiskowe, pobrane za wałem zabezpieczającym z powierzchni terenu na odcinku, na którym wykonane były prace uszczelniające (w pobliżu piezometru P9): pH=2,4, fosforany =30500 mg PO₄/l,
• wody przybrzeżne Martwej Wisły: fosforany = 59,6 mg PO₄/l,
• rozlewisko przy zbiorniku retencyjnym: pH = 4, fosforany 19600 mg PO₄/l, 

Kolejne analizy prób pobranych w trakcie kontroli interwencyjnej dnia 7 marca 2007 r, z dwóch zastoisk wodnych, pomiędzy wałem zabezpieczającym a Martwą Wisłą, wykazały, że migracja zanieczyszczeń z hałdy postępuje. Stężenie zanieczyszczeń, charakterystycznych dla fosfogipsów wynosiło:

• zastoisko na wysokości ok. 5 m przed piezometrem P9: fosforany = 10404 mg PO₄/l, fluorki = 1,82 mg F/l, pH = 4,7;
• zastoisko na wysokości ok. 50 m przed piezometrem P9: fosforany = 24312 mg PO₄/l, fluorki = 120 mg F/l, pH = 3,4;

Szczególnie niepokojący był fakt pojawienia się w jednym z zastoisk fluorków, w bardzo wysokim stężeniu.
Wyniki wielokrotnych kontroli WIOŚ, będących skutkiem szeregu interwencji, w tym doniesień prasowych, świadczyły o braku należytej staranności w eksploatacji i utrzymaniu składowiska. Podejmowane przez zakład działania miały charakter doraźny, często tylko maskujący odcieki, widoczne na powierzchni terenu przy brzegu Martwej Wisły. Mimo zobowiązania zarządzeniem pokontrolnym z dnia 14 czerwca 2005 r, nie został rozwiązany problem odcieków zmagazynowanych w zbiorniku retencyjnym. Skutkiem są rozlewiska odcieków (co wykazały analizy kontrolne WIOŚ) w sąsiedztwie zbiornika.
W tej sytuacji Wojewódzki Inspektor dnia 7 stycznia 2007 r wszczął postępowanie administracyjne w trybie art. 13, ust. 6 ustawy o odpadach w celu wstrzymania eksploatacji składowiska.
Na podstawie art. 13 ust. 8 powyższej ustawy GZNF wystąpiły pismem z dnia 10 stycznia 2007 roku o ustalenie terminu na usunięcie naruszeń, zobowiązując się do wykonania skutecznych zabezpieczeń środowiska, całkowicie likwidujących migrację odcieków z hałdy. Proponowany przez zakład program działań obejmuje:

    >   dodatkowe zabezpieczenie hałdy od strony Martwej Wisły poprzez:

• wykonanie wzdłuż podstawy wału ochronnego, od jego zewnętrznej strony, liniowej instalacji drenażowej obejmującej rów drenarski z drenem PCV oraz 2 szczelne studnie wyposażone w pompy odprowadzające odcieki z drenu, poprzez rów opaskowy do zbiornika retencyjnego, w terminie do 30 września 2007 r,
• wykonanie izolacji pionowej o głębokości ok. 1,5 m poniżej poziomu terenu, od strony Martwej Wisły - w terminie do 30 września 2007 r
• nasadzenie w pasie przybrzeżnym, na odcinku ok. 400 m, wierzby energetycznej, w terminie do 30 września 2007 r.

    >   dodatkowe zabezpieczenia w systemie ochrony hydrologicznej w rejonie korka A-2 w celu zmniejszenia presji hydraulicznej zbiornika retencyjnego i likwidacji migracji zanieczyszczeń w kierunku wschodnim (piezometr P1) oraz zablokowanie warstwą nieprzepuszczalnej ziemi występujących okresowo powierzchniowych przepływów od zbiornika w kierunku wschodnim, w terminie do 30 września 2007 r
    >   ograniczenie migracji wód opadowych w głąb hałdy poprzez zasypywanie powstających zapadlisk i szczelin oraz uzupełnianie rekultywacji zasypanych miejsc, w terminie od 1 kwietnia 2007 r,
    >   wykorzystanie odcieków zgromadzonych w zbiorniku retencyjnym do rekultywacji hałdy, w terminie od dnia 15 czerwca 2007 r.

Mając na uwadze, że wcześniej przeprowadzone przez zakład prace zabezpieczające nie przyniosły pożądanych rezultatów a propozycja działań przedstawionych przez zakład budziła poważne wątpliwości, Pomorski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska zlecił na zewnątrz dokonanie oceny tego programu.
"Ocena skuteczności rozwiązań zaproponowanych przez Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych, mających na celu zabezpieczenie hałdy fosfogipsów w Wiślince k. Gdańska przed oddziaływaniem na środowisko", opracowana przez zespół autorski w składzie: prof. zw. dr hab. inż. Eugeniusz Dembicki, prof. dr hab. Andrzej Sadurski, dr inż. Włodzimierz Cichy, dr Mirosław Sprinsky, zawiera następujące wnioski:

1. Aktualny stan składowiska fosfogipsów budzi poważne obawy, co do możliwości powstania niekontrolowanych uwolnień odcieków do Martwej Wisły i do rowów melioracyjnych polderu. Gwałtowne opady deszczu mogą powodować rozwój procesów ługowania fosfogipsów analogicznych do procesów krasowych, co może prowadzić do osłabienia skarp, powstawania zapadlisk i wewnętrznego rozmywania hałdy.
2. Proponowane w koncepcji działania i projektowane prace techniczne na składowisku w Wiślince nie zapewnią powstrzymania postępującej degradacji obiektu. Nie mogą powstrzymać filtracji odcieków przez podstawę wału otaczającego hałdę, a więc nie mogą być traktowane jako rozwiązania skuteczne, konieczne do zlikwidowania źródeł przecieków. Można je traktować jedynie jako działania kosmetyczne.
3. Proponowane rozwiązania nie dotykają niezwykle istotnego problemu związanego z zagospodarowaniem nadmiaru odcieków, wynikającego z prawidłowo wykonanego bilansu wodnego dla składowiska w Wiślince. Problem ten nie był w dotychczasowych opracowaniach wyraźnie akcentowany, natomiast będzie miał bardzo istotny wpływ na poszukiwanie skutecznych rozwiązań technicznych przed zagrożeniami ze strony składowiska fosfogipsów.
4. Poważny niepokój budzi brak profesjonalnych opracowań na temat oceny stanu bezpieczeństwa składowiska odpadów jako budowli ziemnej. Przedstawione, fragmentaryczne wyniki pomiarów geodezyjnych są nie wystarczające do dokonania takiej oceny. Wskazują jednak na występowanie bardzo niepokojących przemieszczeń reperów (szczególnie przemieszczeń poziomych) zarówno w wierzchowinie jak i w podstawie skarpy, świadczących o wysokim prawdopodobieństwie występowania stanu przedawaryjnego, poprzedzającego wystąpienie dużych osuwisk skarp składowiska.
5. Przeprowadzenie rzetelnej analizy stanu bezpieczeństwa składowiska odpadów jako budowli ziemnej wymaga czasu na wykonanie niezbędnego zakresu badań i analiz, tymczasem natychmiast należy podjąć działania w celu określenia stopnia rzeczywistego zagrożenia. Niezbędne jest zainstalowanie u podnóża skarp bryły składowiska, od strony Martwej Wisły i od strony przeciwnej, po dwóch inklinometrów, których szybkość odkształcenia będzie mogła świadczyć o rzeczywistym stopniu zagrożenia. Konieczne jest wykonanie jak najszybsze przekrojów georadarowych przez bryłę składowiska, które ułatwiłyby zlokalizowanie pustek, nieciągłości i uprzywilejowanych ścieżek przepływów podziemnych. 

W świetle wniosków z oceny propozycje GZNF „Fosfory" celem likwidacji migracji odcieków z hałdy, zawarte we wniosku z dnia 10 stycznia 2007 roku, nie mogą zostać przyjęte.

Powyższe ustalenia świadczą, ze składowisko, jako instalacja do unieszkodliwienia odpadów, nie spełnia wymagań dla tego typu instalacji, zawartych w art. 13 ust. 1 i ust. 5 pkt. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r o odpadach (j.t. w Dz. U nr 39/2007, poz. 251) jest bowiem źródłem emisji poprzez niekontrolowane odprowadzanie odcieków (ścieków) do ziemi, wód podziemnych i powierzchniowych o bardzo wysokich stężeniach fosforanów, fluorków oraz obniżonym odczynie pH. Nie zapewnia też wymagań § 14 pkt. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 24 marca 2003 r „w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących lokalizacji, budowy, eksploatacji i zamknięcia, jakim powinny odpowiadać poszczególne typy składowisk odpadów" (Dz.U. nr 61, poz. 549), poprzez:

• gromadzenie odcieków i poddawanie ich oczyszczaniu w stopniu umożliwiającym ich przyjęcie na oczyszczalni ścieków lub odprowadzenie do wód łub do ziemi;
• stateczność geotechniczną składowanych odpadów.

    Pismem L.dz. DN/391/07 z dnia 16 marca 2007 r Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych wystąpiły z wnioskiem o ustalenie terminu wstrzymania dowożenia odpadów na składowisko na koniec maja 2007 r z uwagi na zwarte kontrakty (statki z fosforytami) i potwierdzone dostawy nawozów dla rolnictwa. Pismem tym zakład zadeklarował również przystąpienie do montażu mierników dla kontroli stateczności hałdy w miesiącu marcu 2007 r.
    Pismem L.dz. DN/131/2007 z dnia 19.03.2007 r PWIOŚ przekazał GZNF „Ocenę skuteczności rozwiązań..." jako dowód w sprawie.
Dnia 26.03.2007 r wpłynęło pismo zakładu z uwagami do oceny oraz pozostałych materiałów, zebranych przez wojewódzki inspektorat. Do pisma dołączone zostały:

1. Dokumentacja geologiczno-inżynierska nr F1/3515/66 dla projektu podstawowego rejonu hałdy fosfogipsu w Wiślince, opracowana przez GEOPROJEKT w
2. Dokumentacja geologiczno-inżynierska nr F2/3900/67 dla projektu technicznego składowiska fosfogipsu w Wiślince, opracowana przez GEOPROJEKT w
3. Badanie przemieszczeń składowiska fosfogipsów w Wiślince wykonane przez w marcu 1988 r przez Wydział Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej,
4. Opinia geotechniczna GEOSERWIS w Gdynia, sporządzona w marcu 2007 r
   

Po przeanalizowaniu treści pisma GZNF oraz załączników Pomorski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska uznał, ze nie zasługują one na uwzględnienie. Nie wnoszą bowiem nowych faktów do postępowania prowadzonego przez Inspektorat. Uwagi zawarte w piśmie zakładu, dotyczące oddziaływania składowiska na wody powierzchniowe i podziemne, skuteczności wykonanych i planowanych zabezpieczeń oraz bilansu wodnego a tym samym problemu ujęcia i utylizacji odcieków z hałdy, opierają się na materiałach już włączonych do postępowania i przeanalizowanych przez WIOS. W większości są powtórzeniem wcześniejszych argumentów GZNF.
Odnośnie materiałów dołączonych do pisma zakładu, nie znanych dotychczas Inspekcji: wyniki badań geologiczno-inżynierskich, przeprowadzonych przez „Geoprojekt" Gdańsk w latach 1966-1968, potwierdzają w pełni informacje zawarte w opisach piezometrów P9 i P10, przedstawione w wyżej wymienionej „ocenie skuteczności rozwiązań zaproponowanych przez GZNF..." .W obrębie składowiska od powierzchni terenu zalegają warstwy mułów i namułów w stanie plastycznym i miękkoplastycznym. Są to więc grunty słabe z punktu widzenia geotechniki. Nie stanowią one zwartej, wytrzymałej warstwy nieprzepuszczalnej, o czym świadczy chociażby mapa wychodni gruntów na powierzchni terenu załączona do dokumentacji. Również wysokie współczynniki filtracji namułów świadczą o tym, że są one przewarstwione licznymi wkładkami i soczewkami piaszczystymi. Na skutek nacisku 40-metrowej hałdy o masie ok. 16 mln ton fosfogipsów grunty te z pewnością uległy odkształceniom. Stąd rysunki i wnioski zawarte w ocenie warunków gruntowych, wykonanej w 2007 r przez „Geoservice", należy uznać za mało precyzyjne. Konsolidacja gruntów słabych pod hałdą powinna się objawiać zmniejszającymi się osiadaniami w czasie. Tymczasem ostatnie obserwacje „OIKOS"- u, w porównaniu z badaniami Politechniki Gdańskiej z 1988 r., wskazują akurat na zupełnie odwrotne, a więc bardzo niekorzystne zachowanie się hałdy. Tym bardziej, że od czasu wykonania tych badań upłynęło ponad 18 lat.

Mając na uwadze, że:

• migracja odcieków ze składowiska ma charakter postępujący a działania proponowane przez GZNF, zgodnie z oceną, nie przyniosą spodziewanych efektów,
• składowisko fosfogipsów w Wiślince zaliczone zostało do instalacji, których eksploatacja wymaga uzyskania pozwolenia zintegrowanego, w terminie do 31 kwietnia 2007 r,
• postanowieniem nr ŚR.ŚIX.6619.BP/6-15/05/06/07 z dnia 06.03.2007 r Wojewoda Pomorski odmówił podjęcia zawieszonego postępowania w sprawie o wydanie pozwolenia zintegrowanego dla instalacji do składowania fosfogipsów w Wiślince a następnie pismem ŚR.ŚIII.EŻ/66259/07 z dn. 15.03.2007 r zawiadomił GZNF o wszczęciu postępowania w sprawie zamknięcia składowiska, w trybie art. 33, ust. 5 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. nr 100, poz.1085, z pózn. zm),
• przedstawiony w ekspertyzie, szczególnie niepokojący fakt przemieszczeń reperów, wskazuje na duże prawdopodobieństwo występowania stanu przedawaryjnego, skutkującego możliwością wystąpienia dużych osuwisk skarp składowiska, 

Pomorski Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska uznał za konieczne zaprzestanie dowożenia fosfogipsów i wstrzymanie działalności polegającej na unieszkodliwianiu odpadów o kodzie 06 09 80 - fosfogipsu - poprzez ich składowanie na składowisku w Wiślince.

Jednocześnie przypomina się, że zgodnie z art.13, ust. 6 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r o odpadach (j.t. w Dz. U nr 39/2007, poz. 251) Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych „Fosfory" sp. z o.o, mimo wstrzymania prowadzonej działalności, obowiązane są do usunięcia jej skutków na własny koszt.

Od niniejszej decyzji przysługuje strome odwołanie do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska w Warszawie, złożone za pośrednictwem Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska w Gdańsku, w terminie 14 dni od daty otrzymania decyzji.

Otrzymują:

1. Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych „Fosfory" sp. z o.o, ul. Kujawska 2, 80-550 Gdańsk

Do wiadomości:

1. Wojewoda Pomorski, ul. Okopowa 21/27, 80-810 Gdańsk
2. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Gdańsku
3. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Pruszczu Gdańskim